به گزارش قدس آنلاین، خانه سینما پس از پشت سر گذاشتن یک انتخابات پرحاشیه که یک‌بار به تعویق افتاد، حالا گویا وارد چالش دیگری شده است.

طبق اساسنامه، هیات مدیره جدید، حداکثر ۲ ماه فرصت دارد تا مدیرعامل را معرفی کند حال آن‌که هم‌اکنون ۷۵ روز از تاریخ انتخابات می‌گذرد و هنوز خبر موثقی مبنی بر انتخاب مدیرعامل مهم‌ترین نهاد صنفی سینمایی کشور منتشر نشده است. حال آن‌که هیات‌مدیره طی این مدت، به‌واسطه پرهیز از هرگونه حاشیه‌سازی، تقریبا هیچ گفت‌وگوی رسانه‌ای ترتیب نداد و از فرصت کافی برای جمع‌بندی برخوردار بود اما بسیار عجیب است که چطور این هیات‌مدیره تاکنون نتوانسته به فرد واحدی برای تصدی مدیرعاملی خانه سینما برسد.

یک اعتراض نه چندان حرفه ای

در نگاه دیگر، شاید بروز برخی اختلاف‌نظرها در میان اعضای هیات‌مدیره، دلیل این تعویق باشد. در روز رای‌گیری، نتایجی از صندوق بیرون آمد که این نتایج، تاثیر چندانی در انتخابات داخلی هیات‌مدیره نداشت و محمدمهدی عسگرپور که در انتخابات، به صورت مشترک، سوم شده بود، به‌عنوان رئیس هیات‌مدیره خانه سینما انتخاب شد. از همان زمان نیز برخی رسانه‌ها نسبت به این انتخاب اعتراض‌هایی داشتند که چرا فردی که در انتخابات، مشترکا سوم شده است، حالا باید به‌عنوان رئیس هیات‌مدیره انتخاب شود.

البته که این اعتراض چندان حرفه‌ای نبود چرا که این انتخاب، در میان اعضای راه‌یافته به هیات‌مدیره شکل گرفته بود و با رای‌گیری داخلی اتخاذ شده بود اما آن رسانه‌ها شاید نسبت به این اتفاق اعتراض داشتند که انتخاب عسگرپور در مقام رئیس هیات‌مدیره، به‌نوعی تداوم همان مسیر منوچهرشاهسواری است که انتقادهای بسیاری را به همراه داشت.

شائبه های انتخاب گزینه های احتمالی مطرح شده

در این ۷۵ روز، از برخی چهره‌های سینمایی نظیر منوچهر محمدی و مجید مسچی به‌عنوان مدیران عامل احتمالی خانه سینما یاد شد که حالا تعویق به وجود آمده، شائبه‌هایی را به وجود آورده است که در ادامه، به مهم‌ترین آنها خواهیم پرداخت.

نخستین شائبه آن است که احتمالا این چهره‌ها یا چهره‌های دیگری که کاندیدای تصدی مدیرعاملی خانه سینما بوده‌اند، ترجیح داده‌اند تا دراین شرایط دشوار، از قبول این پست، خودداری کنند. فارغ از برخی تحولات اجتماعی، وضعیت سینما و سینماگران، از سال‌ها قبل تاکنون بغرنج است.

مهم‌ترین خواسته سینماگران در زمان تصدی منوچهر شاهسواری، حداقل‌های یک زیست صنفی بود که ازجمله آنها می‌شد به مواردی چون امنیت شغلی، بیمه پایه، بیمه بیکاری و معیشت اهالی سینما اشاره کرد. مواردی که متاسفانه طی سالیان اخیر چندان مورد توجه قرار نگرفته تا مدیرعامل خانه سینما، همواره به این مورد متهم باشد که کار چندانی برای حدود ۵ هزار عضو خانه سینما انجام نداده است.

کرونا اما مزیدعلت شد تا این روند نارضایتی اعضاء از خدماتی که می‌شد ارائه شود، به اوج خود برسد. این نارضایتی، از زمان کرونا تا به امروز، با اعضا ماند و بنابراین، کاملا طبیعی است که هر کاندیدایی در مسیر تصدی کرسی مدیرعاملی خانه سینما، با مواجهه انبوه مشکلات تلنبارشده از مدیریت قبلی، عطای این پست را به لقایش ببخشد. بنابراین شائبه نپذیرفتن این پست از سوی برخی چهره‌های سینمایی، از محتمل‌ترین گزینه‌های ممکن است.

شائبه دیگر، شاید به فوت‌وقتی مربوط باشد که طی آن، هیات مدیره فعلی درصدد هستند تا با آرامش روانی جامعه بتوانند به انتخاب مورد نظر خود برسند.

یک شائبه دیگر، به انتخاب احتمالی چهره‌های غیرسینمایی برای پست مدیرعاملی مربوط می‌شود. رویکردی که اتفاقا در ادوار قبلی خانه سینما نیز سابقه داشته و اگر چنین موردی مدنظر است، طبیعی است که انتخاب یک فرد غیرسینمایی که قرار است بر کرسی مدیرعاملی خانه سینما تکیه بزند، فرآیندی طولانی‌تر نسبت به انتخاب فردی سینمایی دارد.

حالا باید منتظر بمانیم تا ببینیم هیات‌مدیره جدید خانه سینما، در چه سودایی برای سیزدهمین کرسی مدیرعاملی خانه سینما به سر می‌برند و قرعه سیزدهم را به نام چه کسی رقم خواهند زد.